Kars Manşet Yazarı Prof. Yavuz Öztürkler'in “Bayram Köyde Yaşanır” başlıklı yazısı:
Çocuklukta sabaha kadar yastık altında saklanan papuçlar, jelatinli şekerler, harçlıklar ve güzel düşler denince akla ne gelir?
Kuşkusuz bayram.
Bayram deyince akla ne gelir?
Aklıma hemen köyüm gelir.
Şair Cahit Külebi’nin dediği gibi :
“Gökte yıldız kadar köylerimiz vardır”.
Köyler doğduğumuz ama doyamadığımız yerlerdir ne yazık ki.
Doyamasak da hep aklımızın kaldığı düşler ülkemizdir.
Gitmesek de gelemesek de bizim ana kucağımızdır.
Sılamızdır köyler.
Çaylarında çimdiğimiz, tarlalarında yemlik,kımı, dağlarında kuzukulağı topladığımız yaylalarında yeniden doğduğumuz toprağımızdır köyler.
Çocukluğumuzda dünyadan da büyük zannettiğimiz yerlerdir.
Her kayasına , her tepesine ve her vadisine ayrı bir anlam verdiğimiz,
Her bir yerinde ayrı ayrı hayaller kurduğumuz ve geçmişimizin hala sımsıcak bizleri beklediği yerlerdir köyler.
İlk aşkımızı yaşadığımız, mayıs ve toprak kokusunu ilk duyduğumuz, bakkal eminin elinden ilk “piskivetimizi” yediğimiz, tezek yığınlarından şehirler yaptığımız masal diyarlarımızdır köyler.
Geceleri gök yüzünde samanyolunu, çoban yıldızını seyrettiğimiz ve dağlardaki çoban ateşinin gizemine ilk tanık olduğumuz şiirsel dünyamızdır köyler.
Dedemizin ve nenemizin nasırlı elleriyle başımızı ilk okşadığı ve şefkatin sıcaklığını ilk hissettiğimiz sevgi pınarlarıdır köyler.
Helva tenekesi kapağından ilk dığarlağımızı sürdüğümüz, kayalarından kına yaktığımız ve yamaçlarından taş yuvarladığımız ilk oyun meydanlarımızdır köyler.
Çeşmesinden suyunu kana kana içtiğimiz, tandırda sımsıcak ekmeğini helva gibi yediğimiz ve sobada pişen sütünün kokusunu hala arayıp da bulamadığımız lezzet kaynağımızdır köyler.
Bunaldığımızda kaçmak istediğimiz ilk sığınak veya kaçtığımız limanlardır köyler.
Kısaca hayatın ilk membaı ve köküdür köyler.
Her yıl bayramda benim de ilk koştuğum yerdir köyüm.
Şehirlerde bayram var mı yok mu anlamak zor.
Şehirler nedense ıssız ve ruhsuz olur bayramlarda.
Oysa köyler öyle mi?
Ellerinde torbalarıyla yollara dökülen çocuklar.
Rengarenk elbiseleriyle köy evleri aralarında gezen yeni yetme kızlar.
Ellerinde harçlık, gönüllerinde şefkat ve hüzün bir arada bekleyen ihtiyarlar
Hüzün ve sevinci aynı günde paylaşan yanık yürekli anneler
Ve daha bir çok şey köyde…
Hayat ve üretim köyde.
Oysa ülkemizde şehir nüfusu köylerin önüne geçti.
Üretim baltalandığı gibi, duygular, örf ve adetler ve değer yargıları da bir bir kökünden sökülüp şehirlerin kör karanlığında yok ediliyor.
Bir zamanlar mahallelerde de köy kadar olmasa da bayram tüm güzelliği ile yaşanıyordu.
Kat karşılığı arsa ve yap-sat furyasından sonra o da bitti.
Köyler kısmen de olsa bayramı hala yaşatıyor.
Asıl aktörler hala çocuklar .
Bayram hala köylerde çocuklarla yaşanıyor.
Köylerimizi ihmal etmeyelim.
Prof.Dr.Yavuz Öztürkler
www.yavuzozturkler.net