KARS MANŞET
Kazak, sevdiklerimize yarın ne kadar yakın olmak istiyorsak, bugün o kadar uzak durmamız gerektiğinin altını çizerek, “Kontağı biraz dışarıya değil kendimize çevirme zamanı. Belki o uzun zamandır kaçtığımız kendimiz, bize iyi gelecektir. Bağımlı kişilik özelliklerimiz çok baskınsa, kendi kendimize de iyi geldiğimizi, tek başımıza işlevselliğimizi görmek bize iyi hissettirecektir. Yoğun çalışma temposundan haftada sadece bir gün belki daha fazla aralıklarla tatil yapan, ya da o bir gün tatilde bile evde sıkılan, birçoğumuz günlerdir evde bir takım sorgulamalara da girmiştir. Aslında anlatmak istediğim bir parça içe dönmek. Keşifler yapmak. Sancılarımızı, yaralarımızı, sevdiklerimizi, sevmediklerimizi ya da istemediğimiz halde maruz kaldıklarımızın keşfi.” dedi.
Bir başkasının değil bize iyi gelenin, sadece biz olduğuna değinen Kazak, “Çoğu zaman kaçtığımız kendimizle ilk kez bu kadar yakın temastayız. Fazla ironiktir belki kendimize temasımız bir başkasıyla temasımızın en yasak olduğu dönemde. Terapi sürecinde o sorgulamadığımız ‘benle’ yüzleşmeyle Dünya Sağlık Örgütü’nün ‘pandemi’ diye ilan ettiği dönemde karşı karşıyayız. Bu ‘benle’ yüzleşme süreci seanslarımızda çoğu zaman sancılıdır. İyi olmayı da vadetmez zaten terapi.” ifadesini kullandı.
Kazak yaptığı açıklamayı şöyle sürdürdü: “Bir terapistin kendinizi keşfetme yolculuğunuzda, doğru sorular sormasıdır terapi. Karanlık bir tünelde yaptığınız yolculukta eşlik eden ve o feneri tutan terapisttir, fakat onun o feneri nereye tutması gerektiğini gösterecek olan her zaman sizlersiniz. Işık altında görmek istemediğimiz yasak anılarımız, yasak arzularımız yakamıza yapışıp bizi dürter ve bizi hasta ederler. Bugün elimde ne var düşüncesiyle hareket etmek en önemlisi, belirsizlik her birimizde gelecek kaygısı, ‘anksiyete’ dediğimiz endişelilik hali yaratır. Peki bu kaygılardan ve endişelerimizden ne kadarı çocukluk yaşantılarımızdan bu yana kök salan inançlarımızın tetiklenmesiyle oluşuyor? Bunları su yüzüne çıkarıp arınmak faydalı olacaktır.”