Kafkas Üniversitesi Sağlık Kültür ve Spor Dairesi Başkanlığı bünyesinde 2007 yılında kurulan yaklaşık 200 üyeli Empati Kulübü, fedakarlıkları ve özverileriyle gönüllerde taht kuruyorlar.
Empati Kulübü öncelikle öğrencilerim yani Fransız Dili ve Edebiyatı öğrencilerinin girişimiyle başladı. Kulübün kurulmasında asıl mimar Kars Dolunay Derneğinin Engelliler Birimi Başkanı Faruk Ocak oldu.. Zira Dolunay Derneğinin etkinliklerinde gönüllü olarak yer alan öğrencilere üniversitede böyle bir kulübün gerekliliğini aşılayan ve yönetmeliğin hazırlanmasında fikir babalığı yapan yine o dur. Faruk Ocak’ın Kars’ta engelliler adına yaptığı şeyler saymakla bitmez. İşte Empati Kulübü de onlardan yalnızca birisi. Ama önemli bir yapılaşma bu. Zamanla daha iyi anlaşılacak.
Dolunay Derneği Başkanı Bahattin Şeker, “Akademik danışmanlığını benim üstlendiğim kulübün oluşumunda Yrd. Doç. Dr. Onur Atakişi’nin çok büyük katkısı oldu. Kulübün başkanlığını Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencilerinden Selma Bekeç, Kulüp başkan yardımcılığını da yine Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencilerinden Talip Baran yapmakta. Her bölümde kulüp temsilcilisi var. Bu temsilci, kulüp çalışmalarında kendi bölümündeki diğer kulüp üyelerini organize ediyor. Şuan hemen hemen her fakülte ve bölümden üye öğrencilerimiz var”
EMPATİ KULÜBÜNÜN AMAÇLARI
Öğrencilerin, Üniversitemizin, Arkadaşlarının, Yaşadıkları Kentin ve Ülkenin Sorunlarını Dile Getirebilme, Duyarlı Davranabilme, Çözümler Üretebilme, Dayanışma ve İşbirliği Geliştirebilme Yeteneklerini Artırmak. Kulüp Üyelerinin; Takım Ruhuyla, dayanışmanın bireysel, toplumsal, ulusal ve uluslararası biçimlerini öğrenerek, sorumluluk duygusu geliştirerek, toplumumuza ve üniversitemize aidiyet duygularını güçlendirerek, katılımcı ve inisiyatif sahibi bireyler ve vatandaşlar olmalarına katkıda bulunmak. Bu amaçların aslında en kısa özeti, “Üniversitemizdeki personel ve öğrencilerin, Kars halkının engelli hakları ve sorunları konusunda bilinçlendirilmek” şeklinde yapılabilir.
KULÜBÜN İLKELERİ
İnsancıl duyguları yeşertmek
Öğrencilerin toplumsal sorunlara duyarlılıklarını geliştirmek
Yardımlaşma, dayanışma ve takım ruhunu ortaya çıkartmak
Yaşamı yaşamayı, yaşarken öğrenmek-öğretmek
Başkalarının yaşamına onlar için anlamlı katkılarda bulunabilmek
Afet anında değil, yaşarken hayat kurtarmak
Her bireyin topluma olumlu katkılar yapması, sadece bir yapabilirlik meselesi değil; bu aynı zamanda bir toplumsal sorumluluktur. Öğrencilerimiz, sadece “almayı” ve bunun için beklemeyi” değil; “vermeyi”, “paylaşmayı” ve “özveride bulunmayı öğrenmeli; yakınılan şeyleri değiştirmek için kendilerinin de bir şey yapabileceklerini, “fark yaratabileceklerini” hissetmelidirler. Başkalarıyla mesela engellilerle, yetimlerle, mahkumlarla, çocuklarla, mağdur olan herkesle empati (duygudaşlık) kurabilmeliler. Kendilerini onların yerine koyup onlar gibi düşünebilmeliler, hissedebilmeliler.
KULÜBÜN SLOGANI İSE “PAYLAŞILMAYAN HAYATIN ANLAMI YOK.”
BİR GÜNLÜĞÜNE EMPATİ
Kimselerin görmediği, bilmediği bir dünyanın kapılarını aralamak gibi bir şey bu... Hissedilmeyen duyguları hissetmek, tadılmayan acıları tatmak, yaşanmayan sevgileri yaşamak, görülmeyen rüyaları görmek, kurulmayan hayalleri kurmak...
Anlatmak isteseniz de anlatamıyorsunuz. Kelimeler şahit olduklarınızı dile getirmekte yetersiz kalıyor. Engellileri anlayabilmeniz için yaşamanız; onların dünyalarına girebilmeniz için de yalnızca kendinizden biraz fedakârlık yapmanız gerekiyor. Yaşadıkları zorlukları yaşamak, maruz kaldıkları tavırlara maruz kalmak biraz olsun onların dünyaları hakkında bilgi ve fikir sahibi olmanıza yetiyor da artıyor bile...