yaşadığını ispatladı

Iğdır'da 77 yaşında olan kimsesiz ve kimliksiz İsa dede, yıllardan sonra vatandaşlık numarası alarak yaşadığını ispatladı.

Iğdır merkez Yeni Mahalle'de oturan İsa Çelik'in kimliksiz ölmek istemediği yönündeki açıklamalarının basında yer alması, yetkilileri harekete geçirdi. Iğdır Valisi Saffet Karahisarlı'nın talimatı ile harekete geçen Iğdır Emniyet Müdürlüğü Toplum Destekli Polis Şubesi ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü görevlileri, İsa Çelik'e, 1312 Sayılı Yasa'nın 2. maddesinde yer alan, "Türkiye'de doğan ve vatandaşlığını ana ve babasından doğumla kazanamayan çocuklar doğumlarından başlayarak Türk vatandaşıdırlar"

maddesi gereğince vatandaşlık numarası ve kimlik çıkarılması için işlemleri başlattı. Iğdır İl Nüfus ve Vatandaşlık Müdürlüğü'nde kayıt altına alınan İsa Çelik, 1933 doğumlu olarak 77 yaşında ilk kimliğine kavuşacak.

Öte yandan İsa Çelik, tavukları ile birlikte yaşadığı çöplüğe dönen evinden alınarak Sosyal Hizmetler İl Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü'ne bağlı bakım ve rehabilitasyon merkezine yerleştirildi. İlgililere teşekkür eden Çelik, "Allah devletten razı olsun. Bana bu kış gününde sahip çıktı. Bu sıcak yuvaya geldiğim için çok mutluyum. Daha önce vatandaşlığım olmadığı için çoğu imkanlardan faydalanamıyordum. Artık vatandaşlığım var çok mutluyum. Eski evimden tavuklarımı getirirlerse çok mutlu olurum" dedi.

Yetkililer ise İsa Çelik'i verilecek sağlık raporunun beklendiğini belirterek, "İsa dede için zihinsel engelli raporu verilirse Iğdır Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi'nde yaşantısına devam edecek, sağlam raporu verilirse de iyi bir huzur evine yerleştirecek" diye konuştu.

7 yaşında iken yaylacılar tarafından bulunan kimsesiz İsa Çelik, kimliği olmadığı için askerlik de yapmadı. Gençliğinde bir kez evlenen ve 1 kızı olan İsa Çelik, önce kızını, sonra da eşini kaybetti. Yıllarca çobanlık yaparak yaşamını sürdüren Çelik, yaşlandıktan sonra hiçbir iş yapamadığı için yardıma muhtaç duruma geldi. Kimliği olmadığından, ne yeşil kartı ne de sosyal yardımlaşma fonunda kaydı bulunmayan Çelik, komşuların yardımı ile geçimini sağlıyordu.