Kars'ta ‘göç’ baba yurdunu virane etti : “KÖYÜMÜZDE 50 YAŞIN ADLINDA KİMSE KALMADI”
Doğduğu yerde doyamayan Kars halkının bir zamanlar yaşadığı köyler virane oldu. Başta işsizlik ve geri kalmışlık nedeniyle gençlerin özellikle İstanbul’a göç etmesi sonucu boşalan köylerde sadece yaşlılar kaldı.
Tacettin DURMUŞ
Anadolu’nun birçok köyünde olduğu gibi Kars’ı köylerinde de yaşılar çocuklarının özlemiyle yaşıyor. Yaşlı gözlerle çocuklarına hasret kaldıklarını söyleyen yaşlılar, aktık gençlerin köylerde yaşamak istemediğinden yakınıyor. Köylerde 50 yaşın altında kimsenin kalmadığından dert yanan yaşlılar, evlerinin terk edildiği için her geçen gün yıkılmaya devam ettiğini de söylüyor.
İSRAFİL AKYOL “BABA YURDU HARABE OLUR MU?”
Kars’ın Arpaçay İlçesine bağlı Güvercin köyünde ikamet eden ve 4erkek 1 kız çocuğunun da Alanya’da yaşadığını yaşlı gözlerle anlatan 70 yaşındaki İsrafil Akyol, eşi ile birlikte evlat hasreti ile çile çektiğini söyledi.
“Baba yurdu harabe olur mu?” diye isyan eden İsrafil Akyol, “Eşim ve ben yalnız yaşıyoruz. 4 oğlum 1 kızım var. Alanya’da yaşıyorlar. Köyde ne olacak. Çocuklarını bile göremiyorsun. Alanya dünyanın göz bebeğidir. Çocuklar her yıl gelip bir hafta veya 10 gün kalıp gidiyorlar. Bu iş mi? Köyümüz böyle mi kalsın, baba yurdu virane olur mu? Burada harabe olan evlerin sahiplerinin hepsi Alanya’da yaşıyor. Yıllar önce köyümüz çok güzeldi. 7 – 8 tane ev vardı hepsi göçüp gitti.”dedi.
MAFİZE AKBABA “KÖY HAYATI YAŞAYIP GİDİYORUZ”
Köyümüzde kimse kalmadı. Uzakta olan çocuklarımızı be torunlarımızı çok özlüyoruz. Sadece telefonla konuşuyoruz. Torunlarımız telefonda ‘Anneanne kazın, var mı, köpek var mı’ dayımın tayı var mı? “diye soruyor. Kazlarımız ve ördeklerimiz var. Kaz payını torunlarıma gönderiyorum. Burada ne varsa İstanbul’a gönderiyoruz. Onlara göndermedik mi boğazımızdan geçmiyor. Bir de bekar olan çocuklarımız evlensin ve yuva kursunlar bizim için yeter. Kışlar soğuk ve uzun geçtiği için tezek yakıyoruz. Yardım kömürü ve diğer kömürlerden yakmıyoruz. Kömür yakmıyoruz ve zehirleniriz diye korkuyoruz. Tezek bol. Her şey bola ama insanlarımız azaldı, kimse kalmadı. Hep gurbete gittiler. Kimse köyde kalmıyor. İş olsa da kimse durmak istemiyor. “dedi.
GÜRBÜZ YILDIRIM, “KÖYÜMÜZDE 50 YAŞIN ADLINDA KİMSE KALMADI”
20-30 yıl öncesine kadar köyümüz 500 – 600 hane idi. İşsizlikten dolayı hepsi kapılarına kilit vurup gitti. İş yok, gençlerimiz burada durmuyor. Hepsi İstanbul, Ankara, Antalya ve Alanya’da. İmkanlarımız kısıtlı. Kış çok uzun geçiyor. 6 – 7 ay kış şartlarında yaşıyoruz. Evlerimiz hep boşaldı ve harabe oldu. Gençlerimiz gitti. Burada da ger evde iki veya üç yaşlı kaldı. Köyümüzde 50 yaşın adlında kimse kalmadı. Çocuklarımızın çoğu okuyor. Artık burada kimse durmuyor. Çalışma imkanı yok, işsizlik çok. Artık köyümüzde Afgan çobanlar var. “diye konuştu.