Çanakkale'nin gölgesinde Sarıkamış Harekatı

Şimdi; bu başlığı okuyunca bazı okuyucularımız

hatta tarihçilerimiz fevri bir sinir atağı geçirebilir..

Ancak, gerçekleştirilen anma programları

şehitlerimizi yad etme biçimi bu başlığı doğruluyor..

Elbette şehit sayımızla övünmek ve öncelik istemek gibi

düşüncesiz bir evhama ve küstahlığa kapılmıyoruz.

Efendim şurada daha azdı burada daha çoktu söylemleri yanlış

ama tarihi de araştırmak gerekmez mi sizce..?

Geçtiğimiz günlerde,

Sarıkamış harekatının 105. yılı anma programını gerçekleştirdik.

Mutlaka yapılması gereken, ama yeterli mi ? sorusunu da

beraberinde getiren bir anma programı..

Her yıl 18 Mart tarihinde

Çanakkale Zaferi ve Şehitleri Anma Günü devletin zirvesinin

katılımıyla kutlanıyor.

Savaşa katılan ülkelere davetiyeler gönderiliyor,

savaşta hayatını kaybedenlerin torunları

Çanakkale'de dua ediyor.

Dünyaya Çanakkale'den barış mesajları veriliyor..

Geçtiğimiz günlerde bir yazı okumuştum;

Kafkas Üniversitesinde değerli bir akademisyen olan

Doç. Dr. Yaşar Kop, şöyle bir ifade kullanmıştı:

"Çanakkale Zaferi, Sarıkamış Harekatı'nın önsözüdür"

Bazı kaynaklar Çanakkale'de şehit düşen asker sayısını

250 bin civarında belirtse de;

bu rakam Genel Kurmay arşivlerinde 57 bin civarındadır.

Sarıkamış harekatında ise şehit sayısı daha da fazladır..

Peki; sınırları kanla belirlenmiş, on binlerce şehidi bağrında barındıran

Sarıkamış yeteri kadar hatırlanıyor mu ?

Sahi biz şehitlerimizi anmak için ne yapıyoruz..?

Şehit aileleri ve gazilerimize yemek ikram ediyoruz

anma konuşmaları yapıyoruz,

(Ama onlardan birisine söz hakkı vermiyoruz)

Mevlit okutuyoruz,

ellerimizde meşalelerle onların anısına yürüyüş yapıyoruz.

Kahramanlık şiirleri okuyoruz ve kapanış.

Şimdi, biz buradan nereye, kime, ne mesajı verdik..

Üç günün ardından, dördüncü gün yine unutuluyorlar..

Neler yapılabilir ?

Evet, aslında sormamız gereken soru bu..!

Ne kadar yerinde ve doğru yapıyoruz anma programlarını.

Neden savaşa katılan halkların yakınlarını

ve o ülkelerin temsilcilerini davet etmiyoruz..

Tam da savaş çığırtkanları sahnedeyken

yüksek sesle barış mesajları vermiyoruz..

Neden bu anma programını sadece Sarıkamış yerine

tüm yurtta yapmıyor, yapılmasını sağlamıyoruz.

Biz, savaş tazminatı olarak verilmiş

ve 40 yıl işgal altında kalmış bu toprağın bekçileriyiz.

Gazilik madalyamız devletin kasasında olabilir

ama acılarımız da kayıplarımız da ilk gün ki kadar diridir..

Sarıkamış şehitlerimizi

rahmet ve minnetle anmaya devam ediyoruz...