Bebeğini kaybettiği tıp merkezindeki "Parmak" bebeklere gönüllü annelik yapıyor

VAN (AA) - EMRE ILIKAN - Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Dursun Odabaşı Tıp Merkezinde görevli 47 yaşındaki hemşire Şadigül Köroğlu, 16 yıl önce bebeğinin hayatını kaybettiği merkezde, erken dünyaya gelen ve sağlık sorunları yaşayan prematüre bebeklere "gönüllü annelik" yapıyor.

Merkezin Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde 26 yıldır görev yapan Köroğlu, "parmak bebek" olarak nitelendirilen minik yüreklerin yaşama tutunmaları için meslektaşlarıyla yoğun çaba gösteriyor.

Aynı ünitede 16 yıl önce erken dünyaya gelen bebeğini kaybeden Köroğlu, başka annelerin de aynı acıyı yaşamaması için elinden geleni yapıyor.

Kendi evladı gibi gördüğü bebeklere şefkatle yaklaşan, tüm ihtiyaçlarıyla yakından ilgilenen Köroğlu, bebeklerinin sağlığına kavuşmasını bekleyen ailelerin de sevgisini kazanıyor.

- "Çocuğum öldüğünde başka bebeklere süt annelik yaptım"

Köroğlu, AA muhabirine yaptığı açıklamada, görev yaptığı serviste bebeğini kaybettikten sonra prematüre bebeklerin hayata tutunması için mücadele ettiğini anlattı.

O dönemde servisteki iki bebeğe süt annelik yaptığını belirten Köroğlu, "Bebeğimi kaybettiğim hafta birçok bebek hayata tutundu. O dönemde süt verdiğim bebeklerden biri kimsesizdi, diğerinin de anne sütü kesilmişti. Bebeklere süt annelik yapmak bana da iyi geldi. Bebeğimi kaybettim diye isyan edip hayata küsmedim." dedi.

Kan bulunamayan bebeklere defalarca kan verdiğini dile getiren Köroğlu, "Terk edilmiş bir bebeğe 4 ay süt annelik yaptım. Bu bebek sonra evlat edinildi. Bunun gibi 1-2 ay baktığımız birçok bebek vardı. Bebeğimi kaybettim ama burada yüzlerce bebeğim var." diye konuştu.

İnsanın bebeğinden, evladından daha kıymetli bir şeyin olmadığını vurgulayan Köroğlu, annelerin kendilerine emanet ettiği bebeklere özenle baktıklarını, aileleri sürekli bilgilendirdiklerini aktardı.

- "Tedavi ettiğimiz bebek meslektaşım oldu"

Tedavi gören çocuklarla aralarında duygusal bağların oluştuğunu ifade eden Köroğlu, şu ifadeleri kullandı:

"Tedavi ettiğimiz bir prematüre bebek aynı ünitede meslektaşım, mesai arkadaşım oldu. Bu benim için çok güzel bir anı. Prematüre bebekleri yetişkin biri olarak karışımızda görünce tarifi imkansız duygular yaşıyoruz. Bebekleri sağlıklı bir şekilde annelerinin kucağına verdiğimizde, aileler kadar biz de mutlu oluyoruz. Hastalanan bebek olduğunda sabaha kadar uyuyamıyoruz. Bazen servisteki arkadaşlarla para toplayarak bebeklerin ihtiyacını karşılıyoruz. Bundan mutluluk duyuyoruz."